Візавы рэжым: самы галоўны сацыяльны рытуал беларусаў — новы фотапраект ад Сяргея Гудзіліна
У 2012 г. на 1 000 беларусаў былі выдадзеныя 73 шэнгенскія візы — гэта самы высокі паказчык у свеце. Фота на візу для беларусаў — гэта не фармальнасць, а сацыяльны рытуал, які яны здзяйсняюць бездакорна.
Алег (30 гадоў) робіць фота для чарговай турыстычнай візы ў фотасалоне ў Барысаве.
Аўтар фота: Сяргей Гудзілін
Ірына (42 гады) для працы ў Польшчы робіць фота на шэнгенскую візу ў фотасалоне ў Мінску.
Аўтар фота: Сяргей Гудзілін
Міхаіл (26 гадоў) фатаграфуецца ў фотасалоне ў Мінску для заявы на атрыманне шэнгенскай візы.
Аўтар фота: Сяргей Гудзілін
Святлана фатаграфуе свайго 9-месячнага сына Сяргея для атрымання пашпарту ў фотасалоне ў Жодзіне.
Аўтар фота: Сяргей Гудзілін
Здымаць на дакументы дзяцей – складаны занятак, таму часцей за ўсё іх фатаграфуюць на руках у бацькоў, а потым у фоташопе дамалёўваюць ім белы фон.
Аўтар фота: Сяргей Гудзілін
Андрусь (40 гадоў) робіць фота для шэнгенскай візы ў фотасалоне ў Мінску.
Аўтар фота: Сяргей Гудзілін
Фатограф Данііл (27 гадоў) на дакументы фатаграфуе сам сябе ў сваёй кватэры ў Мінску. З-за адсутнасці штатыву, фотаздымач ён паставіў… на сокавыціскалку.
Аўтар фота: Сяргей Гудзілін
Фота на дакументы — самы утылітарны від фатаграфіі. Яна неабходна, каб азначаць і сцвярджаць існаванне асобы для іншых грамадскіх ці палітычных інстытутаў. Гэта візуальная форма нашага «эга» ў сістэме соцыуму памерам 3 на 4 сантыметраў.
Гэта і самы бесстаронні від фатаграфіі і фатографаў — вышэйшая ступень і сутнасць дакументалізму. Тут няма эмоцый і аўтарскага пункту гледжання. Нас просяць сесці на стул і глядзець у камеру. Усё. Для чалавека, якога здымаюць, фатаграфія ўжо адбылася — ён сядзіць і чакае, прымаючы свой «сапраўдны» ці «рэальны» выгляд. А для фатографа фатаграфія адбудзецца трохі пазней — пасля таго як ён націсне кнопку…
«А пакажы сваю фотку ў пашпарце (візе, ваенным білеце, пасведчанні кіроўцы)?» — гэта таксама не фармальнасць ці нязручнае пытанне. Гэта своеасаблівая дакументальная сутнасць, якая дазваляе паглядзець на чалавека крыху па-іншаму — па-сапраўднаму і без адцягваючых увагу дэталей. І пабачыць яго такім, якім ён, магчыма, ніколі не будзе на іншых фатаграфіях.
І самае важнае — не апранайце светлую вопратку…
Сяргей Гудзілін
nn.by
