Для многіх беларусаў праблемай з’яўляецца не столькі кошт шэнгенскай візы, колькі расходы на візавых пасрэднікаў. Такое меркаванне выказаў эксперт Беларускага інстытута стратэгічных даследаванняў Андрэй Елісееў, які прэзентаваў 13 сакавіка ў Мінску вынікі папярэдняга даследавання «Некаторыя аспекты дзейнасці візавых пасрэднікаў у Беларусі».
«Зараз праходзяць афіцыйныя перамовы з Еўрасаюзам па падрыхтоўцы пагадненняў аб спрашчэнні візавага рэжыму і рэадмісіі, — нагадаў эксперт у інтэрв’ю БелаПАН. — Але мы ў сваім даследаванні засяроджваем увагу не на факце гэтых перамоў, а на тым, што для тысяч беларусаў асноўным артыкулам расходаў на шэнгенскую візу з’яўляецца нават не стандартны візавы збор, а паслугі пасрэднікаў — як легальных, так і нелегальных».
Паводле слоў Елісеева, попыт на шэнгенскія візы ў Беларусі перавышае прапанову, магчымасці консульскіх службаў. Нягледзячы на тое што беларусы атрымліваюць шэнгенскіх віз на душу насельніцтва больш, чым грамадзяне любой іншай краіны, якая мае візавы рэжым з ЕС, попыт не задаволены. Можна было б праводзіць больш ліберальную візавую палітыку, якая дазваляла б атрымліваць візы на тэрмін ад двух да пяці гадоў, а не аднаразовыя ці шматразовыя, дзейныя ўсяго тры-шэсць месяцаў, лічыць адзін з аўтараў даследавання.
«Другі аспект — гэта асаблівасці электроннай рэгістрацыі, — працягвае Елісееў. — Консульствы выкідваюць у публічны доступ бясплатныя анкеты, і многія з іх трапляюць не канчатковаму спажыўцу, а нейкім кампаніям ці асобам, якія іх перапрадаюць. Вельмі важна зрабіць гэтую сістэму больш справядлівай, з тым каб анкеты даставаліся канчатковаму спажыўцу наўпрост, а не праз пасрэднікаў і не па завышанай цане.
Мы прапануем консульствам краін шэнгенскай прасторы разгледзець магчымасць заключэння пагаднення з візавымі пасрэднікамі, каб яны дзейнічалі паводле заканадаўства ЕС. Тады б кошт іх паслуг не перавышаў 30 еўра. Да таго ж у гэтым выпадку былі б абаронены персанальныя даныя візавых заяўнікаў».
БелаПАН